ค.ศ. 1853 เป็นปีสำคัญที่เป็นจุดเปลี่ยนแรกๆในชีวิตของ Johannes Brahms. 

แม้ว่าจะสร้างชื่อเสียงและสร้างความประทับใจให้กับคนกลุ่มเล็กๆด้วยตัวเองจากการเป็นนักเปียโนและนักประพันธ์

ตั้งแต่อายุยังน้อย(เป็นนักเปียโนมากกว่าในเวลานั้น) เขาก็ยังไม่พร้อมรับมือกับการต้อนรับอย่างกระตือรือล้นของ 

Robert และ Clara Schumann เมื่อBrahmsเจอพวกเขาครั้งแรกที่บ้านของพวกเขา. 

Brahmsกังวลมากๆที่จะได้เจอกับคู่รักนักแต่งเพลง. Robert ที่ดังน้อยกว่าภรรยาเขาที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ 

Robertถูกเคารพอย่างมากในยุคของนักประพันธ์โรแมนติคและยุคถัดมา. 

ในหลายๆกรณี เรื่องของที่พวกเขาเสมือน 'รับอุปการะ' Brahmsมักจะเป็นเรื่องที่ถูกพูดถึง. 

Robert และ Clara Schumann เห็นความเป็นผู้กอบกู้ที่แท้จริงของวงการดนตรี. ชื่อเสียง Robert 

และความสามารถของ Brahms มักจะกลบชื่อเสียงของคู่หูของพวกเขาที่ช่วยพวกเขาประพันธ์เพลง มากกว่าจะช่วยสร้างชื่อเสียงให้

 

ในปีที่ Brahmsไปอยู่ด้วย Robertได้พยายามจมน้ำตัวเองในแม่น้ำRhine 

ก่อนที่จะตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าและอาการทางจิตแบบรุนแรง และตาย

ในปี 1853เหมือนจะเป็นตัวบ่งชี้ของสาเหตุของการมองโลกในแง่ดีของ บ้านSchumann.

ระหว่างทางที่ Joachim จะมาหา เขามีความต้องการที่จะเซอไพรส์นักไวโอลินในวันเกิดของเขาที่จะมาถึง.

Schumann แนะนำ  Brahms และนักเรียนที่มีพรสวรรค์ Albert Diedrich ถึงไอเดียการเขียน sonata 

ของไวโอลิน และเปียโน ถูกเขียนโดย 'กรรมการ' ประกอบไปด้วยตัวเขาเอง และ protegesของเขา

 

Brahmsรับผิดชอบสำหรับ Scherzo และเขาชินกับการmovementที่สะดุดตาสำหรับไดนามิคที่มากมาย

และลักษณะเพลงที่ทรงพลังของเพลง ( น่าเสียดายที่ทั้ง sonata ได้แสดงไปแค่เพียงบางส่วน ;movementของ

Schumann และDiedrichน่าดึงดูดมาก. Joachim มีความปิติมากสำหรับของขวัญ และสามารถระบุคนแต่งของmovement

ได้ง่ายมาก

 

ตลอดทั้ง movement Brahmsได้ประพันธ์ท่อนของไวโอลินด้วยความมั่นใจและแน่วแน่